Sunday, February 20, 2011

പ്രിയ സഖി.


ഹരിത വര്‍ണം 


ഏകാന്ധ പഥികന്‍ 

ജലധാര 

മൌനം
പ്രിയപ്പെട്ട സഖി.....എവിടെയോ എന്നില്‍ ഉറങ്ങുന്ന നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളുടെ നനവ്‌.... എന്നെ ഉണര്‍ത്തുന്നു വീണ്ടും......നിനവിന്‍റെ തോപ്പില്‍....ഒരു കൊച്ചു വെയില്‍ ഏറ്റു...........ഇതള്‍ അറ്റ പൂവ് ഞാന്‍......!!!!!!! മൊഴികള്‍ ഒരായിരം കണ്ടത്തില്‍ ഉണ്ടെങ്ങിലും....വാക്കുകള്‍ ഇടറുന്നു നോവിന്‍റെ വിങ്ങലില്‍...!!!! കണ്ണുകള്‍........പെയ്യുന്നു നോവിന്‍റെ പേമാരി...
നീ വിടപറയാന്‍ തുടങ്ങുകയായിരുന്നോ.... നേര്‍ത്തു നേര്‍ത്തു നീ ഇല്ലാണ്ട് ആവുന്നതു എങ്ങനെയാണ് എന്‍റെ പ്രിയ കുട്ടുക്കാരി........നീ നനച്ചു കളഞ്ഞ ഓരോ ഇതളും....നിന്‍റെ നനവിന്റെ സുഖം അറിയുന്നു ഉണ്ടാവും അല്ലെ......???

ഒരു കുടകീഴിന്റെ അകലം പോലും നീയും ഞാനുമായിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നൊ......??? മാനം ഒന്നു ഇരുള്‍ മൂടിയപ്പോള്‍ ഒക്കെ നിന്‍റെ വരവിനല്ലേ ഞാന്‍ കാത്തു നിന്നത്........നീ പതിവായി വരുന്നു ആ ഇടവഴിയില്‍ .....നിന്‍റെ മിഴിയിലെ ആ നീര്‍മുത്ത് ആദ്യം കൈകളില്‍ ഏറ്റു വാങ്ങുന്നതും ഞാന്‍ അല്ലായിരുന്നോ.....??? മറകാനാവാത്ത ഓര്‍മകളെ............ഞാന്‍ എപ്പോഴും തിരഞ്ഞത് നിന്‍ മിഴി കോണിലെ കൌതുകം കൊണ്ട് അല്ലായിരുന്നോ.....????"
എന്റെ ഉപാസന..... നിനക്കായ്*നിനക്കായ് മാത്രം..
നിനക്കായി മാത്രം കാത്തിരിക്കും...
ആ സൌന്ദര്യം കണ്ണുകളില്‍ നിറഞ്ഞു,
നീ എന്നിലെക്കടുക്കുകയായിരുന്നു...
ഇന്നലെയെന്ന ഓര്‍മകളെപ്പോലെ,
ഇന്നും നീ വശ്യമായി നടന്നടുക്കുകയായിരുന്നു..
കയ്യില്‍ ജീവചോരയുടെ നിറം തുടിക്കുന്ന,
പനിനീര്‍ പൂവുകള്‍, എന്നുമെന്നപോലെ
ഇന്നും നീ കരുതിയിരിക്കുന്നു...
തണ്ടിലെ വിഷാദം നിറക്കും, മുള്ളുകള്‍
തറച്ച് നിന്റെ മുഖം വാടിയിരുന്നു....
നീ കരയുകയായിരുന്നു...................!
ചോദിച്ചു ഞാന്‍ എന്തിനെന്ന്..?
നിശയില്‍ നിലാവൊഴുകുന്ന നിശബ്ദതപോലെ,
ഈ ചോദ്യവും നിനക്കന്യമായതുപോലെ...!
ഉത്തരം കാംഷിച്ച എനിക്കു നീ
മൂകമായി മറുപടി പറഞ്ഞു.....!
അതിലും അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ കവിയുന്ന,
മൂകരാഗങ്ങള്‍ ഒളിച്ചിരുന്ന പോലെ...
നിന്‍ കയ്കളെ തഴുകി ആ ചുടുകണ്ണുനീര്‍ ഞാനൊപ്പി....
പക്ഷെ, അതും നീ അവഗണിച്ചു..
അദ്യമാം ലക്ഷ്യം മറ്റെന്തോ പോലെ
നീ നടന്നു നീങ്ങി.....
ചോരെയുടെ നിറവും മണവും തുടിച്ച
ആ പുഷ്പങ്ങളെ ജീവന്റെ വിലയുള്ളപോല്‍
അടക്കിപ്പിടിച്ചു വിതുമ്പി നീ....
ആ ജീവനിതിന്ന് നഷ്ടമായതുപോലെ..
ജീവനില്‍ ജീവനായി പറിച്ചു നീ എന്റെ
കുഴിമാടത്തിലര്‍പ്പിച്ചു ആ രണപത്മത്തെ..
നാളേക്ക് ഇനിയും, നിറമുള്ള പുഷ്പങ്ങള്‍
തേടി നീ നടന്നകന്നു....
നാളെയും ഇവിടെ ഞാന്‍ ചങ്ങലക്കിട്ട,
ഹൃദയവും പേറി നിനക്കായി കാത്തിരിക്കും..
നിനക്കായി മാത്രം കാത്തിരിക്കും...
നീ എനിക്കായ് മാത്രം പെയ്യുന്ന മഴ
നീ എനിക്കായ് മാത്രം പെയ്യുന്ന മഴ
വേനലടര്‍ത്തിയ കിനാവുകളില്‍ കുളിരു നിറച്ച്,
എനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം പെയ്യുന്ന,
ഒരിക്കലും തോരാത്ത മഴ.

ഞാന്‍ നിനക്കായ് ഒഴുകുന്ന പുഴ
കാലം കാണിച്ച കൈവഴികളിലൂടെ തെന്നി തെന്നിയൊഴുകി
കൈവഴികളെ തകര്‍ത്തൊടുവില്‍ നിന്നിലലിഞ്ഞ്,
നിന്നെയും ചേര്‍ത്ത് ഒന്നായ് ഒഴുകുന്ന പുഴ

ഒടുങ്ങാതെ പെയ്യുന്ന നീയെന്ന മഴയില്‍
ഞാനെന്ന പുഴ ഒരിക്കലും വറ്റാതെ,
നിലക്കാതെ ഒഴുകികൊണ്ടേയിരിക്കും
നീയെന്ന മഴ പെയ്തു തോരുവോളം....
എന്നെ വിട്ടു നീ എത്ര ദൂരത്ത് പോയാലും നിന്‍റെ അരികില്‍ ഞാന്‍ ഉണ്ടാവും.. ഒരു ഇളം തെന്നല്‍ പോലെ നിന്നെ ഞാന്‍ തഴുകി കൊണ്ടിരിക്കും. "
നീയില്ലാത്ത യാത്രയിലും
നിന്നിലേക്കുള്ള യാത്രയിലും
ഞാന്‍ ഏകനായിരുന്നു
പോകുന്നിടത്തെല്ലാം നിന്റെ സാന്നിധ്യം
ഞാനറിയുന്നു....
ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കു..
നിന്‍റെ പിറകില്‍ ഞാനാണ്‌
നിന്‍റെ ഗന്ധം ശ്വാസമാക്കി
ഞാന്‍ നിന്‍റെ പിറകിലുണ്ട്

അനിവാര്യമായ ചില വിടപറയലുകള്‍ക്ക്
സമയമായിരിക്കുന്നു
നിനക്ക് പോകാം
പക്ഷെ,
എന്റെ ഓര്‍മകളെ നീയെടുക്കണം
നിന്‍റെ ഓര്‍മകളെ ഞാനും ...

:
ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ കൂട്ട്‌ കാരന്‍ , എന്നും സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ കൂടെ മാത്രം
നില്‍ക്കുന്ന നല്ല ഒരു കൂടുകാരന്‍. ഞാന്‍ എന്ന വ്യക്തിയെ കൂടുതല്‍
അറിയാന്‍ ചോദിക്കൂ എന്നോട്‌ സ്നേഹത്തോടെ ... വിശ്വസിക്കാം
നിങ്ങള്‍ക്കെന്നെ ഒരു നല്ല സുഹ്രത്തായി ഒരു സഹോദരനായി
എന്‍റെ പ്രീയ പെട്ട കുട്ടുകാര്ക് സ്നേഹത്തോടെ ഹൃദയ ആശംസകള്‍ നേരുന്ന
പകലിന്‍റെ വെളിച്ചം രാത്രിയുടെ ഇരുളില്‍ മാഞ്ഞു പോകും , എന്നാല്‍ ഒരു നല്ല സുഹൃത്തിന്‍റെ സ്നേഹം ഒരിക്കലും മാഞ്ഞു പോകുന്നതല്ല ....!!
എന്‍റെ പ്രിയ കൂട്ടുകാരി ..
എനിക്ക് നിന്‍റെ സൌഹൃദം ഇഷ്ട്ടമായ് ..
ഒരു നിയോഗത്തിലൂടെ.. വന്ന് ,
സൌഹൃദത്തിന്റെ ശരിയായ മേച്ചില്‍ പുറം
കാണിച്ചു തന്ന നീയാണ് ... എന്‍റെ പ്രിയ കൂട്ടുകാരി ..
വാക്കുകളാല്‍ വിസ്മയം തീര്‍ക്കുന്ന
നിന്‍റെ സൌഹൃദം ... എത്രത്തോളം എന്‍റെ
മനസ്സിനെ സ്പര്‍ശിക്കുന്നുണ്ട്‌ എന്ന് ഞാന്‍
എങ്ങിനെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കും ..
വീണ് കിട്ടിയോരാ സ്‌നേഹ വിശുദ്ധിക്ക്..
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ തന്‍ സ്‌നേഹപാശങ്ങളാല്‍
ബന്ധിച്ചൊരെന്‍ ആത്മ മിത്രമെന്ന്
അറിയാന്‍ ഞാന്‍ വൈകിയോ ..? ..
സൂര്യതാപം മുള്ളായ് പതിക്കുന്ന
ഈ ഉച്ചവെയിലിലും
സൂര്യശാപം എന്നെ പൊള്ളിക്കുന്നില്ല...
കരിവാളിച്ച സ്വപ്നങ്ങളുടെ
വരണ്ടുണങ്ങിയ തൊലിപ്പുറങ്ങളും
ഉടഞ്ഞുപോയ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
ഊഷരമായ മനസ്സിന്റെ പച്ചപ്പുകളും
വികാര ശൂന്യതയുടെ
മേലങ്കി എനിക്ക് നല്‍കുന്നു...
കാണാമറയത്ത് നിന്ന് ഓര്‍ക്കാത്ത നേരത്ത്
കുസൃതിയുമായ് എത്തും നിന്‍ വിളിക്കായി
കാതോര്‍ത്തിരിക്കുന്നു ഞാന്‍...
ഈറനില്‍ മങ്ങുന്ന കാഴ്ചയില്‍
കാണുന്നു ഞാനങ്ങ് ദൂരെ തെളിയുന്നൊരാ
ഒറ്റനക്ഷത്രത്തിന്‍ തിളക്കത്തെ,
സസ്നേഹം
എന്നും വറ്റാത്ത കണ്ണുനീരുമായി
പ്രദീപ്‌ അച്യുതന്‍.



No comments:

Post a Comment